De overgang van het gebruik van fossiele brandstoffen naar duurzame energiebronnen zoals zonne- en windenergie, speelt zich voor een belangrijk deel in het landschap af. Voor de inrichting van deze energielandschappen is de inbreng van landschapsarchitectuur en ruimtelijke ordening gewenst. Deze vakgebieden ontwikkelen daarvoor nieuwe kennis.
Duurzame energievormen hebben een lagere energiedichtheid dan fossiele brandstoffen. De winning van duurzame energie kost daarom vaak meer ruimte. Duurzame energielandschappen voldoen aan twee voorwaarden.
- Op de eerste plaats zijn de duurzame energievormen zo in het landschap opgenomen dat ze bijdragen aan de ontwikkeling van de omgeving en de gemeenschap.
- Op de tweede plaats tasten deze duurzame energievormen andere functies en waarden van het landschap zoals voedselvoorziening, biodiversiteit, landschappelijke kwaliteit en andere ecosysteemdiensten niet aan.
Inbreng uit technologische en sociaal-economische hoek is noodzakelijk. Want in de maatschappelijke discussies over bijvoorbeeld de juiste plek voor windmolens, verdringing van voedselgewassen door bio-energiegewassen en het al dan niet winnen van schaliegas moeten de verschillende belangen goed afgewogen kunnen worden.
Een duurzaam energielandschap heeft kans van slagen als de inwoners van het gebied intensief betrokken worden bij ontwerp en planning, en de regionale economie versterkt wordt. Zo ontstaat draagvlak.